سرویس ورزش مشرق - اگر ویروس زیکا به بهانه المپیک ریو 2016 مشهور شده، بد نیست بدانید که کشوری به نام پورتوریکو بیش از دو دهه است که توان مبارزه با آن را از دست داده و بالاترین آمار تولد نوزادهای مبتلا به ماکروسفالی (رشد غیر طبیعی جمجمه و اختلالات مغزی) را به نام خود ثبت کرده است.
کشوری با یکی از بالاترین بدهی‌های بانکی نسبت به سازمان ملل متحد و ارگان‌های بین المللی، کشوری با بیشتری میزان کاهش سبد غذایی شهروندی و بحران شدید اقتصادی.
از دل این سرزمین بحران زده، دختر جوانی با همه کمبودها تصمیم به صعود می‌گیرد و هدفش فتح قله های ممکن در زندگی اعلام میشود. مونیکال پویگ که البته نام خانوادگی کاتالونیایی او به این صورت تلفظ میشود: پوچ!
رتبه 34 تنیس جهان، این بار جهان تنیس و البته دنیای ورزش را حیرت زده کرد. او آنجلیک کربر آلمانی نفر دوم تنیس زنان جهان را در فینال شکست داد و مدال طلای المپیک ریو 2016 را بر گردن آویخت.
به این ترتیب، مونیکا پویگ به اولین مدال آور تاریخ کشور بحران زده پورتوریکو تبدیل شد. وقتی آخرین امتیاز را تصاحب کرد و مطمئن شد که صاحب مدال طلای المپیک است، توان مدیریت رفتاری خود را از دست داد و گاردین درباره آن لحظه نوشت: سخت بتوانی یک کوه خاطره تلخ از تبعیض و فقر و بحران اجتماعی و مالی را یک جا و خیلی شیک و آرام فریاد بزنی، فریادی کنترل شده که فقط اطرافیانت بشنوند، نه این کار مونیکا نبود، او حتی راکت بخت برگشته خود را نیز با کوبیدن به روی زمین له کرد و برای چند دقیقه فقط فریاد می‌زد: خدای من!
پورتو ریکو در معنای اسپانیایی زده خود، به جزیره‌ای ثروتمند اشاره دارد، اما این ثروت مخصوص اسپانیایی‌هایی بود که مانند مکزیک، آنجا را هم با گاو آهن فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و حتی مذهبی، شخم زدند. 70 میلیارد دلار بدهی پورتو ریکو به کشور آمریکا، همین گزاره خبری برای شرح بحران این جزیره کافی است.
نرخ فقر در این کشور 45 درصد است و مهاجرت از این کشور به آمریکا در 20 سال گذشته برابر هر سال حداقل 3 درصد رشد داشته است. تنها چند ماه از دستور اوباما مبنی بر کمک اقتصادی به پورتوریکو می‌گذرد که به موجب آن، بخشش مالیاتی و بدهی این جزیره قطعی است اما این خبر خوش زمانی برای قشر تحصیل کرده و روشنفکر جزیره به تلخی گرایید که مشخص شد آمریکا به بهانه این بخشش بدهی مشغول فروش سفارشی و به نوعی اجباری در عرصه سلاح، مهمات، لوازم خانگی و اتوموبیل است، اقلامی که در این شرایط بحرانی هرگز به درد مردم جزیره نمی‌خورد.
طلای مونیکا پویگ بهانه‌ای شد برای ترکیدن بغض هزاران هزار پورتوریکویی فقیر و خشمگین تا همزمان با شادی دختر قهرمانی سرزمین خود، آنها نیز غمهای فروخورده خود را چاشنی این جشن کنند.
در پورتو ریکو، ویروس زیکا حداقل 10690 نفر را مبتلا کرده که از این تعداد 1035 زن باردار مبتلا نیز ثبت رسمی شده‌اند و این یعنی: فاجعه!
پویگ در لحظه ایستادن روی سکو و دریافت مدال طلای المپیک گریه می‌کند و لحظاتی بعد پس از شنیدن صدای سرود ملی جزیره بیمار و فقیر و خسته خود، به خبرنگار CNN می‌گوید: فقط ما به دنیا بدهی نداریم، دنیا هم به ما بدهکار است، آمریکا بدهی خود را به ما پرداخت خواهد کرد؟
او بیش از این خود را در خاک برزیل به دردسر نمی‌اندازد، برادر کوچکش به تازگی به آمریکا پناهنده شده و شاید حق داشته باشد نگران حرف‌هایش و تبعات حرف‌هایش باشد.
پیش از او خیلی از مردان و زنان پورتوریکو به بهانه‌های گوناگون، در اعتراضات خیابانی علیه آمریکا از استعمار این کشور گفته‌اند. جزیره بحران زده‌ای که به آزمایشگاه بیوتروریسم آمریکا تبدیل میشود، پشه‌ای عجیب ناگهان ناقل ویروس خانمان برانداز زیکا میشود و بعد از دو دهه وقتی این ویروس برزیل، دوست نسبتا صمیمی آمریکا را تهدید می‌کند، ناگهان خبر کشف پشه ناتوان در انتقال زیکا منتشر میشود، این پشه در دو دهه جنایت در پورتوریکو هرگز کشف نشده بود و بلافاصله پس از آنکه احتمال ابتلای کاروان المپیک آمریکا به ویروس زیکا بالا گرفت، به کشفی ناگهانی در آزمایشگاهی غیر مجهز در برزیل مربوط شد!
